GolfLand? Δείτε εδώ την ταινία

GolfLand? Η ΤΑΙΝΙΑ

Ένα ντοκιμαντέρ για τον τουρισμό, τα θέρετρα γκολφ, την ανάπτυξη, τους στρατηγικούς επενδυτές και το νομοσχέδιο fast-track.

http://www.golfland.gr/themovie.php

Ανεβαίνει η αντιπαράθεση για την περιβαλλοντική υποβάθμιση της ευρύτερης περιοχής της Ιτέας από την S & B

ΠΗΓΉ: http://www.lamiastar.gr

ΛΑΡΝΑΚΙ ΙΤΕΑΣ
Περιοχή υψηλής περιβαλλοντικής και ιστορικής σημασίας, ιδανική τοποθεσία για τουριστική αξιοποίηση ή πολύτιμη θέση για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου μιας χώρας σε οικονομική ύφεση;

Εδώ και αρκετά χρόνια, η ευρύτερη περιοχή της Ιτέας, και ιδιαίτερα η έκταση μεταξύ των κόλπων «Καμιώτισσα» και «Λαρνάκι», δυτικά της πόλης, έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης με αφορμή τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας και φόρτωσης βωξίτη που λειτουργούν -νόμιμα ή παράνομα, αναλόγως με την οπτική γωνία- από τις αρχές της δεκαετίας του '70.

Τον περασμένο μήνα, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έλαβε για πρώτη φορά θέση επί του ζητήματος, γνωμοδοτώντας κατά της έγκρισης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, που είχε υποβάλει η εταιρεία S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε., έτσι ώστε να εξασφαλίσει την παράταση της άδειας εκμετάλλευσης του χώρου για άλλη μία δεκαετία. Ηταν μία μικρή «νίκη» για τους τοπικούς εξωραϊστικούς συλλόγους και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, που θεωρούν ότι η διαδικασία επεξεργασίας βωξίτη μολύνει το υπέδαφος και τη θάλασσα, απειλεί την υγεία των κατοίκων της περιοχής και αποτελεί εμπόδιο στην τουριστική αξιοποίηση της Ιτέας. Ωστόσο, το ζήτημα κατά πάσα πιθανότητα θα επανέλθει στο Συμβούλιο, αφού η απόφαση λήφθηκε με οριακή πλειοψηφία.

Η έγκριση του υπουργείου Πολιτισμού είναι απαραίτητη, δεδομένου ότι το σημείο βρίσκεται εντός του προστατευόμενου Δελφικού Τοπίου - για την ακρίβεια, απέχει περίπου 14 χλμ. από τους Δελφούς. Στο μεταξύ, εκκρεμεί η απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος, καθώς η περιοχή βρίσκεται και εντός του δικτύου Natura 2000. «Το τοπίο έχει υποστεί μη αναστρέψιμη βλάβη» υπογράμμισαν τα μέλη του ΚΑΣ, που συμμετείχαν στην επιτροπή αυτοψίας. Ανέφεραν, μάλιστα, ότι ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η αυτοψία, «κάποιοι φύτευαν πικροδάφνες» περιμετρικά των εγκαταστάσεων, σε μια προσπάθεια να βελτιώσουν κάπως την εικόνα του τοπίου. Αντικείμενο εκτενούς συζήτησης αποτέλεσε το κατά πόσο μπορεί να εξασφαλιστεί η τήρηση περιοριστικών όρων από πλευράς της εταιρείας, πρόταση που υποστήριξε η μειοψηφούσα μερίδα του Συμβουλίου.

Σύμφωνα όμως με εκπροσώπους τοπικών συλλόγων, οι εγκαταστάσεις όχι μόνο δεν πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για ασφαλή λειτουργία, αλλά δεν είναι καν νόμιμες: «Η απόφαση για την επιχωμάτωση του κόλπου Λαρνάκι λήφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '70, επί δικτατορίας, όμως επίσημα η άδεια δεν δόθηκε ποτέ», αναφέρει ο Δημήτρης Κουτρολίκος, πρόεδρος του Πολιτιστικού και Περιβαλλοντικού Συλλόγου Ιτέας «Καρτερία». Προσθέτει ότι η παραχώρηση των θέσεων προς εκμετάλλευση γίνεται από το Λιμενικό Ταμείο, το οποίο όμως περιγράφει το Λαρνάκι ως «ζώνη λιμένα», αποφεύγοντας έτσι να αναγνωρίσει ότι πρόκειται για «μπαζωμένο κόλπο». Επιπλέον, στην περιοχή υπάρχουν «αυθαίρετες κατασκευές», αφού η δόμηση εντός του Δελφικού Τοπίου δεν επιτρέπεται χωρίς αδειοδότηση από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Για απουσία αδειών κάνει λόγο και η καταγγελία που κατέθεσαν στον εισαγγελέα η Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας και το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων τον Νοέμβριο του 2010.

H θέση της εταιρείας

Eπίσημη θέση της εταιρείας S&B είναι ότι διαθέτει όλες τις άδειες που απαιτούνται για τη λειτουργία των εγκαταστάσεών της στην Ιτέα, και ότι λαμβάνει μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, έχοντας ήδη πραγματοποιήσει εκτεταμένα έργα αποκατάστασης σε ανενεργά μεταλλεία. Υποστηρίζει δε, ότι η πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας της Ιτέας τάσσεται υπέρ της λειτουργίας της, «όπως τεκμηριώνεται από τις θετικές αποφάσεις θεσμοθετημένων φορέων εκπροσώπησής της: του Τοπικού Συμβουλίου Ιτέας, της Περιβαλλοντικής Επιτροπής της Περιφέρειας και του Δ.Σ. του Λιμενικού Ταμείου».

Την άποψη διαψεύδουν άλλοι τοπικοί φορείς, όπως ο Σύλλογος «Καρτερία», καταγγέλλοντας ότι μέλη του δημοτικού συμβουλίου αλλά και της περιβαλλοντικής επιτροπής «έχουν άμεσο ή έμμεσο συμφέρον από τη συνέχιση της δραστηριότητας της S&B». Σύμφωνα με τον Δημήτρη Κουτρολίκο, η προσπάθεια της εταιρείας να αναβαθμίσει -ή να νομιμοποιήσει- τις εγκαταστάσεις τις στην Ιτέα σχετίζεται με την πρόσφατη συμφωνία για τη σταδιακή απόκτηση της δραστηριότητας βωξίτη της εταιρείας από την Αλουμίνιον Α.Ε. του ομίλου Μυτιληναίος. «Ως έξυπνος επιχειρηματίας, ο Μυτιληναίος δεν θα επιδιώξει να αποκτήσει δικαίωμα εκμετάλλευσης εγκαταστάσεων, αν το καθεστώς λειτουργίας τους δεν είναι ξεκάθαρο» τονίζει, υπογραμμίζοντας ότι, μολονότι η σύμβαση παραχώρησης έληξε στις 31 Δεκεμβρίου, «οι εγκαταστάσεις εξακολουθούν να λειτουργούν κανονικά».

Της Χριστινας Σανουδου

http://news.kathimerini.gr/

Πολιτική Οικολογία: Γιατί το περιβάλλον;

Γιατί το περιβάλλον;

Συχνά – πυκνά ακούμε αυτό το «εσείς οι Οικολόγοι τι κόλλημα έχετε με το περιβάλλον!»:
- Προέχει ο κορμοράνος από την κατασκευή ενός εργοστασίου;
- Πιο πολύ σημασία δίνεται στις αρκούδες απ΄ότι στην ανάγκη του κόσμου να μετακινηθεί!
- Αν δεν γίνει κανένα φράγμα πως θα έχουμε ενέργεια;
Θέλω να σημειώσω ότι εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι δίνουμε αυτή την τεράστια σημασία στο φυσικό περιβάλλον όχι γιατί βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας αλλά διότι βλέπουμε το φυσικό περιβάλλον ως τον άξονα αναφοράς πάρα πολλών ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Στον πολύπλοκο κόσμο που ζούμε, όπου πλειάδα δραστηριοτήτων αλληλοεξαρτούνται και αλληλοεπηρεάζονται, όπου οι πληροφορίες έρχονται και παρέρχονται στη στιγμή είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο καμβάς στον οποίο δρούμε ως άνθρωποι και ως κοινωνία είναι η φύση.
Σε αυτήν έχουν επίπτωση οι πράξεις μας ατομικές ή κοινωνικές και με βάση την επίδρασή τους στη φύση μπορούμε κάλλιστα να βαθμονομήσουμε την φιλικότητα ή εχθρικότητα των μελών του κόμματος μας σε αυτές τις δράσεις.
Πολλές φορές δεν είναι εύκολο να ακολουθήσεις όλη την αλληλοδιαδοχή αιτίου και αιτιατού σε πολύπλοκα γεγονότα για να κρίνεις αν είναι σωστά ή όχι. Ετσι, ένας απλός και κατανοητός τρόπος μέτρησης των επιπτώσεων των πράξεών μας είναι η επίδραση που έχουν στη φύση. Αυτό είναι που μένει τελικά.
Η εμπειρία έχει δείξει ότι όταν ο άνθρωπος σχεδιάζει και πράττει αγνοώντας τις επιπτώσεις των πράξεών του στη φύση, βλάπτει όχι μόνον το περιβάλλον αλλά εν τέλει και την οικονομία. Αν ξετυλίξουμε το κουβάρι των αλληλεπιδράσεων και συμφερόντων που υπάρχουν και μας έχουν οδηγήσει στην κρίση που ζούμε πρόσφατα είναι σίγουρο πως κυρίαρχη θέση στην πυραμίδα των υπευθύνων για όσα τώρα μας κατατρέχουν έχουν αποφάσεις που αγνοούν τις επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον των πράξεων που σχεδιάζονται.

Αλέξανδρος Αργ.
20-1-2012

Οι ΑΠΕ στα νοικοκυριά και στους αγρότες!

Το 51% των ΑΠΕ της Γερμανίας βρίσκεται στα χέρια των πολιτών !

Μοιάζει με ψέμα για χώρες ενεργειακά - και όχι μόνο- υπανάπτυκτες σαν την Ελλάδα, ωστόσο είναι αλήθεια, το 51% της πράσινης ισχύος της Γερμανίας βρίσκεται στα χέρια των γερμανικών νοικοκυριών !

Σύμφωνα με το περιοδικό «Renewable Energy Magazine», το 2010, ποσοστό 51% από τα συνολικά 50.000 εγκατεστημένα πράσινα MW της χώρας ανήκε στα γερμανικά νοικοκυριά, με το 40% να αφορά σε μονάδες μεμονωμένων πολιτών και το 11% σε αγρότες. Πρόκειται για ποσοστό το οποίο αντιπροσωπεύει ιδιωτικές επενδύσεις ύψους 100 δισ. δολαρίων (!), και στην ουσία αποτυπώνει -όπως εύστοχα σημειώνει ο συντάκτης του περιοδικού- «τον εκδημοκρατισμό της πράσινης ανάπτυξης που έχει καθιερωθεί στη χώρα, που σε μεγάλο βαθμό βρίσκεται κυριολεκτικά στα χέρια του λαού».

Ειδικά στην περίπτωση των αγροτών, οι οποίοι αποτέλεσαν και τους πρωτεργάτες του κινήματος της ιδιωτικής παραγωγής ενέργειας στη χώρα, τα νούμερα είναι εντυπωσιακά: 1.600 μονάδες βιοαερίου και 3.600 MW μονάδες φωτοβολταϊκών εγκατεστημένες από γερμανούς αγρότες, τη στιγμή που στις ΗΠΑ υπάρχουν μόλις 60 MW βιοαερίου και 2.200 MW συστήματα φ/β.

Που έχει τις ρίζες της η "επανάσταση"

Η «επανάσταση» αυτή έχει τις ρίζες της στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και προήλθε από την αντίδραση των Βαυαρών αγροτών, οι οποίοι και είχαν απογοητευτεί από την αδυναμία να τροφοδοτήσουν το σύστημα με ενέργεια που οι ίδιοι παρήγαγαν από υα μικρά υδροηλεκτρικά που είχαν εγκαταστήσει.

Σαν αποτέλεσμα της γενικευμένης τότε αντίδρασης, το 1991 η συντηρητική κυβέρνηση του Χέλμουτ Κόλ ψήφισε νόμο που επέτρεπε την τροφοδοσία του εθνικού συστήματος με ενέργεια παραγόμενη από μονάδες αγροτών ή πολιτών, οδηγώντας σε μια πραγματική «επανάσταση» στον τρόπο παραγωγής ηλεκτρισμού στη Γερμανία. Ένα κίνημα που γρήγορα διαδόθηκε από τη Βαυαρία σε ολόκληρη τη χώρα.

Έτσι για πρώτη φορά οι γερμανοί αγρότες και πολίτες είχαν τη δυνατότητα α μιμηθούν τους Δανούς γείτονές τους και να παράξουν τη δική τους ενέργεια, μέσω ανεμογεννητριών κατά κύριο λόγο, την οποία μπορούσαν να διοχετεύουν στο δίκτυο, αποκομίζοντας ταυτόχρονα οικονομικό όφελος. Οι «αντάρτες» της ηλεκτρικής ενέργειας -όπως ονομάστηκαν- άρχισαν σταδιακά να εμφανίζονται σε όλη τη χώρα, ακόμη και στη μέχρι πρότινος ακόμη τότε κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία !

Πλέον, πολλές είναι οι χώρες, τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Βόρεια Αμερική που προσπαθούν να μιμηθούν το παράδειγμα της Γερμανίας. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί το Οντάριο στον Καναδά, το οποίο το 2009 έθεσε σε εφαρμογή ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα για να ενθαρρύνει την ανάπτυξη έργων ΑΠΕ από κοινότητες αλλά και μεμονωμένους πολίτες, χωρίς ωστόσο να έχει καταφέρει ακόμη τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της Γερμανίας.

Κάθε καλοκαίρι μάλιστα, στις 3-5 Ιουλίου, διοργανώνεται στη Βόννη μια διεθνής διάσκεψη με το όνομα «Citizen Power», και θέμα τη συμμετοχή των πολιτών στην πράσινη ενέργεια. Η διάσκεψη οργανώνεται από την Παγκόσμια Ένωση Αιολικής Ενέργειας (WWEA) και την Ένωση Γερμανών Ιδιοκτητών Ανεμογεννητριών (BWE), τη μεγαλύτερη ένωση αιολικής ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια ένωση που εκπροσωπεί πλέον χιλιάδες γερμανούς παραγωγούς αιολικής ενέργειας, ενδεικτικό της εξάπλωσης της αιολικής ενέργειας στη χώρα…

Επτά αλεπούδες νεκρές στη Φθιώτιδα

πηγή: http://www.star.gr/ellada_kosmos/126228/
Σε σοβαρές καταγγελίες προχώρησε ο οργάνωση «Καλλιστώ», μετά τον εντοπισμό επτά νεκρών αλεπούδων στο Περιβόλι του νομού Φθιώτιδας. Η οργάνωση υποστηρίζει ότι τα άτυχα ζώα έφαγαν δηλητηριασμένα δολώματα, ενώ ανάλογο περιστατικό είχε συμβεί και πέρυσι στην ίδια περιοχή.

Οι επτά αλεπούδες δηλητηριάστηκαν την περίοδο μεταξύ Δεκεμβρίου- Ιανουαρίου, ωστόσο οι αρμόδιοι δεν αποκλείουν να πέθαναν και άλλα ζώα, είτε από φόλα, είτε επειδή έφαγαν τις νεκρές αλεπούδες. Για το περιστατικό ενημερώθηκε το δασαρχείο Λαμίας.

Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία από το 1993 απαγορεύεται η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων. Η «Καλλιστώ» κρούει το κώδωνα του κινδύνου, υποστηρίζοντας ότι οι φόλες χρησιμοποιούνται σε πολλές περιοχές και αποτελούν έναν από τους βασικότερους κινδύνους για την άγρια ζωή, τα σκυλιά φύλαξης και τα κυνηγετικά σκυλιά.

Τελαίθριον στη Β Εύβοια: η πρώτη οικολογική κοινότητα στην Ελλάδα

Ως φως στο τούνελ και εικόνα ενός πιο ελπιδοφόρου μέλλοντος θεωρείται από πολλούς η ανάπτυξη της πρώτης οικολογικής κοινότητας στη χώρα μας.

Πρόκειται για την κοινότητα Τελαίθριον η οποία βρίσκεται στο όρος Τελέθριον της Βόρειας Εύβοιας και η οποία φιλοδοξεί να αποτελέσει υπόδειγμα αειφορίας και παράδειγμα τρόπου ζωής απόλυτα εναρμονισμένου με το φυσικό περιβάλλον.
Περισσότερα εδώ

Δημοτική Αγορά Λαμίας: Κατεδαφίζοντας το παρελθόν

(Μερικές σκέψεις, έτσι, για την ιστορία)

Διάβαζα κάπου τελευταία ότι, η κοινωνία που δεν σέβεται τα έργα των προηγούμενων γενεών, όποια κι αν είναι αυτά, και δεν κατανοεί την αξία τους, είναι μια κοινωνία σε παρακμή και σε σήψη. Μπορεί να ερμηνευτεί και ότι δεν είναι ικανή να δημιουργήσει τα δικά της ξεχωριστά έργα για να τα αφήσει με τη σειρά της στις επόμενες γενιές.

Προσπαθώ να εξηγήσω, αν καταλάβατε, την επιμονή της Δημοτικής Αρχής της Λαμίας για την οριστική κατεδάφιση της πρώην Δημοτικής Αγοράς.

Είναι γεγονός ότι βομβαρδιζόμαστε, ακόμα και σήμερα στην καρδιά της κρίσης, με εικόνες ενός τρόπου ζωής καταναλωτικού και ανούσιου και ακολουθούμε τις επιταγές της μόδας και του life-style, που μας προβάλουν τα παράθυρα της τηλεόρασης καθημερινά, με κυρίαρχο το κέρδος και την εμπορική αξία. Και τα «χθεσινά» - και μάλιστα όταν είναι ταπεινά – είναι επόμενο να μην έχουν αξία• και τη στιγμή που δεν σεβόμαστε ό,τι είναι «χθεσινό» και θεωρούμε δευτερεύουσας σημασίας όλα αυτά που μας ενώνουν με την ιστορία, είναι επίσης επόμενο να χάνουμε την ικανότητα να αναδείξουμε αξίες και έργα ικανά να μείνουν.

Η κατεδάφιση της Δημοτικής Αγοράς ήταν μια διαχρονική επιλογή της Δημοτικής Αρχής. Μια επιλογή που κράτησε χρόνια και που, τελικά, κατάφερε να παρακάμψει και να αγνοήσει τόσες και τόσες συζητήσεις, αντιδράσεις, προτάσεις, προσφυγές. Το κακό είναι ότι το έκανε, όχι μόνο «κατεδαφίζοντας» ένα μέρος της ιστορίας της πόλης, αλλά και εξευτελίζοντας, κατά μία έννοια, τον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα της γενιάς που έφυγε. Κανείς δε είπε ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τα πρότυπα ή να ζήσουμε την αγορά του ‘30-’40. Όμως, η Δημοτική Αγορά είχε ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό και ιστορικό ενδιαφέρον για την πόλη, με διάφορες λειτουργίες και μορφές και με κοινωνικοοικονομικές προεκτάσεις στο σύνολο της πόλης.

Ήταν ένα κύτταρο της ιστορικής μνήμης των κατοίκων της Λαμίας και τοπόσημο, καθώς ήταν σημείο αναφοράς σε μια από τις ιστορικότερες και συγκροτημένες, από άποψη αυτόνομων υπηρεσιών, περιοχές της Λαμίας. Το ότι ήταν ετοιμόρροπη δεν αποτελούσε αιτία για κατεδάφιση. Δεν κατέστη μόνη της η Δημοτική Αγορά ετοιμόρροπη. Από κάποιους εγκαταλείφθηκε, κάποιοι δεν φρόντισαν να τη συντηρήσουν.

Η διαπίστωση λοιπόν είναι ότι με ευχέρεια γκρεμίζουμε ό,τι έχει σχέση με το κοινωνικό, το λαϊκό, το στοιχείο της ανθρωπιάς, ό,τι έχει σχέση με τους ανθρώπους του μόχθου και της γειτονιάς, του μεροκάματου, της καθημερινότητας. Ασφαλώς η Λαμία αλλάζει, γιατί είναι ζωντανός οργανισμός. Πολλές φορές αυτές οι αλλαγές είναι αναγκαίες. Μόνο που το έχουμε παρακάνει. Η πικρή επίσης διαπίστωση είναι ότι εμείς οι Λαμιώτες, πολλές δεκαετίες τώρα, έχουμε μια πολύ καλή σχέση με το «τσιμέντο». Ιδιαίτερα οι δημοτικές αρχές… Καταστρέψαμε αλάνες και γειτονιές, δημόσιους χώρους, πατρικά με αντιπαροχή, κόψαμε πεύκα, κυπαρίσσια και πλατάνια ιστορικά, μπαζώσαμε μνήμες. Εμείς και το διαμέρισμά μας, εμείς και το αυτοκίνητό μας, εμείς και η τηλεόρασή μας. Και όλοι μαζί να εκλέγουμε δημάρχους σάρκα από τη σάρκα μας.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις μπορεί να μας μελαγχολούν. Μας οδηγούν όμως και σε συμπεράσματα: Η ταυτότητα της πόλης χάνεται, όταν χάνεται η συλλογική μνήμη• όταν οι κάτοικοί της και η Δημοτική Αρχή δεν προασπίζουν την πολιτιστική κληρονομιά της. Η Δημοτική Αγορά ήταν μέρος αυτής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Λαμίας.

Πολλές ελληνικές πόλεις συνειδητοποίησαν πόσο αναγκαία είναι η συλλογική μνήμη. Τις δικές τους δημοτικές αγορές τις ανάπλασαν, τις ανέδειξαν και τις παρέδωσαν, πραγματικά στολίδια, στους δημότες και τους επισκέπτες τους. Εμείς;
Λαμία, Ιανουάριος 2012
Στέφανος Σταμέλλος