Για μια πολιτική που θέτει προτεραιότητα στην αγροτική παραγωγή για την κοινωνία και το περιβάλλον – αναφορά στις προτάσεις του Υπουργείου Αγροτικής ΑνάπτυξηςΓια τα αγροτικά θέματα και το καλάθι προϊόντων, συνεχίζεται μια επιφανειακή προσέγγιση του θέματος που δεν καλύπτει τις παραγωγικές ανάγκες της χώρας και τις ανάγκες των αγροτών. Η χώρα από αγροτική έχει μετατραπεί πλέον με τα μέτρα των τελευταίων δεκαετιών σε εισαγωγέα αγροτικών προϊόντων.
Με 6,5 δις. ευρώ για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, πρώτος στόχος πρέπει να είναι η μείωση των εισαγωγών και [...]η αυτάρκεια σε προϊόντα διατροφής. Με την παγκόσμια οικονομική, πολιτική και «κλιματική» αβεβαιότητα να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, πρέπει να διασφαλίσουμε πως, ότι και να συμβεί, η ελληνική γη θα μπορεί να θρέψει και να στηρίξει τον πληθυσμό της και δεν θα βρεθούμε, ως κοινωνία, με τεράστια ελλείμματα σε βασικά είδη διατροφής. Αυτή η διατροφική ασφάλεια αποτελεί βασικό στοιχείο ευημερίας. Αυτό ισχύει, αναλογικά, και για την πολιτική που πρέπει να έχει κάθε Περιφέρεια.
Είναι δύσκολο να προχωρήσει χωρίς θεραπεία βασικών σημείων παθογένειας της αγροτικής δραστηριότητας όπως το κόστος παραγωγής, η αποδόμηση των οργανώσεων παραγωγών και τα εμπόδια στην απευθείας διάθεση των προϊόντων τους. Κρίσιμο σημείο επιτυχίας κάθε πρωτοβουλίας είναι ο προσανατολισμός στη διατροφική αυτάρκεια, στη στήριξη της ζωής στην ύπαιθρο και στο μετριασμό της κυριαρχίας της χημικής γεωργίας.
Τι συμβαίνει όμως στην πράξη;
Τα σημερινά δεδομένα για τους αγρότες είναι εξοντωτικά:
• Σοβαρές επιπτώσεις λόγω της Κ.Α.Π. και της παγκοσμιοποίησης π.χ. μείωση αγροτικών εισοδημάτων λόγω μη ενίσχυσης των ελληνικών προϊόντων, τάση εντατικοποίησης και μεγέθυνσης των εκμεταλλεύσεων, τάση για μονοκαλλιέργειες και αύξηση της εξάρτησης από μεγάλες εταιρείες και τράπεζες, έκθεση σε χρηματιστηριακή κερδοσκοπία
• Υπερ-χρέωση των αγροτικών νοικοκυριών και κίνδυνοι από την υποβάθμιση – ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας (υποθήκευση αγροτικής γης)
• Λειτουργία καρτέλ με αποτέλεσμα την πίεση των τιμών των παραγωγών π.χ. εκκοκκιστήρια, βιομηχανίες τροφίμων
• Διάλυση των συνεταιρισμών και αρνητικό κλίμα για συνεταιριστικές προσπάθειες
• Πλεόνασμα αγροτικών μηχανημάτων – ανορθολογική εκμηχάνιση (που ενισχύθηκε από την Πολιτεία και συνέβαλε στο έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου)
• Ανεπαρκείς αγροτικές υποδομές και έγγειες βελτιώσεις με αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους, την αύξηση χρήσης νερού και ενέργειας
• Πολυτεμαχισμός αγροτεμαχίων
• Καλλιέργεια πελατειακών σχέσεων και αδιαφανείς διαδικασίες στην κατανομή ενισχύσεων
• Υψηλό κόστος πιστοποίησης από ιδιωτικούς οργανισμούς.
Παράλληλα συνεχίζεται η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών του υπουργείου και οι μεταφορές αρμοδιοτήτων σε εταιρείες και ιδιώτες με αποτέλεσμα τον περιορισμό των πόρων για τους αγρότες. Τα τελευταία χρόνια είδαμε η κυβέρνηση να δίνει κομμάτι των κοινοτικών επιδοτήσεων στις Ενώσεις Γεωργικών Συνεταιρισμών μέσω των χρημάτων που απαιτούσαν για την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων των αγροτών. Τώρα την θέση των Ενώσεων παίρνει ο ΕΛΓΑ ο οποίος έφτασε στα όρια του λόγω της κομματικής και παράνομης χρησιμοποίησής του. Οι αγρότες καλούνται να πληρώσουν τεράστια ποσά από τις επιδοτήσεις για ασφάλιστρα της παραγωγής τους. Την ίδια στιγμή οι επιδοτήσεις όλο και μειώνονται και απομακρύνονται από τους αγρότες.
Το πρόγραμμα των νέων αγροτών τελείωσε πριν καν αρχίσει δημιουργώντας προβλήματα στους νέους αγρότες που εντάχθηκαν σε αυτό μιας και δεν φτάνουν τα χρήματα για να πάρουν τις επιδοτήσεις που είχαν αποφασιστεί. Τα σχέδια βελτίωσης καρκινοβατούν και τα αγροπεριβαλλοντικά προγράμματα, Βιολογικής Γεωργίας κτηνοτροφίας κλπ. δεν έχουν ανοίξει ακόμα αν και έπρεπε να είχαν ξεκινήσει από το 2007 . Όταν δε ανοίξουν τα χρήματα θα είναι τόσο λίγα που δεν θα μπορέσουν να ενταχθούν παρά ελάχιστοι σε αυτά.
Επιπλέον η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών επιταχύνθηκε με την εφαρμογή του Καλλικράτη που έχει φέρει πολλά προβλήματα στην λειτουργία των υπηρεσιών και δυσκολεύει την εξυπηρέτηση των αγροτών.
Τα δεδομένα για κλαδικά θέματα στην περιφέρεια Στερεάς
• Γεωργία: Διάβρωση – εξάντληση- ρύπανση εδαφών, ρύπανση νερού με συνέπεια στο προϊόν και στην διάθεσή του στην κατανάλωση, ανορθολογική χρήση-ανεπάρκεια υδατικών πόρων,
• Αλιεία: εντατική και άναρχη ανάπτυξη ιχθυοκαλλιέργειας- περιβαλλοντική επιβάρυνση και κατάληψη ακτών, εξάντληση ιχθυοαποθεμάτων λόγω υπεραλίευσης & μόλυνσης Κορινθιακού, Ευβοικού –Μαλιακού,
• Κτηνοτροφία:
α. προβλήματα ρύπανσης από μεγάλες μονάδες εντατικής κτηνοτροφίας σε ΝΑ Βοιωτία- Κεντρική Εύβοια (χοίροι, πουλερικά)
β. εχθρική πολιτική κατά της ελεύθερης νομαδικής αιγοπροβατοτροφίας σε Ευρυτανία, ορεινή Φωκίδα, Φθιώτιδα, Εύβοια
γ. έλλειψη σύγχρονων σφαγείων, πρόβλημα διάθεσης προϊόντων βιολογικής κτηνοτροφίας
δ. εξαφάνιση των ντόπιων ποικιλιών ζώων και επικράτηση ξένων ειδών εξαρτημένων από μεγάλες εταιρείες
• Δασοπονία : υπάρχουν σημαντικά δάση 25% της έκτασης, σε Παρνασσό, Γκιώνα, Οίτη, Βαρδούσια, Ελικώνα, Κιθαιρώνα, Πάρνηθα αλλά με συνεχή μείωση. Τα δάση υποβαθμίζονται ραγδαία με επιπλέον λόγους την εντατική μεταλλευτική δραστηριότητα και την αθρόα εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών σταθμών.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μια ουσιαστική ολοκληρωμένη πρόταση για την αγροτική πολιτική προϋποθέτει διαδικασίες διαλόγου και πραγματικής συνεργασίας με τους ίδιους τους παραγωγούς. Χωρίς να διεκδικούμε μια πλήρη πρόταση θεωρούμε αναγκαίο να :
- προσανατολίσουμε την παραγωγή με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας
- ενισχύσουμε τον τοπικό χαρακτήρα και να
- πριμοδότησουμε τις συλλογικές δράσεις στον αγροτικό τομέα
Ο προσανατολισμός της παραγωγής
Χωρίς να παραβλέπουμε την ανάγκη των εξαγωγών, προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην εσωτερική κατανάλωση επειδή αυτή συνδέεται με την τοπική οικονομία και έχει πολλαπλά οφέλη για την κοινωνία και το περιβάλλον.
Η κατανάλωση τοπικών προϊόντων περιορίζει δραστικά τις μεταφορές και συνεπώς το κόστος, τις ενεργειακές απαιτήσεις και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Η εσωτερική κατανάλωση προσφέρει στην αγροτική οικονομία και στην αναζωογόνηση της υπαίθρου. Προάγει την τοπική οικονομία μέσω της πλούσιας σε ποιότητα και ποικιλία γεωργικής, κτηνοτροφικής και δασικής παραγωγής στο σύνολο της κάθε Περιφέρειας. Αντίθετα, στο διεθνές περιβάλλον που διαμόρφωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και οι γιγάντιες εταιρίες λιανεμπορίου, τα περιθώρια κέρδους για τον παραγωγό είναι ελάχιστα και το εξασφαλισμένο εισόδημα αποτελεί «άπιαστο όνειρο». Το μεγαλύτερο μέρος της υπαίθρου δεν μπορεί, πλέον, να ωφεληθεί από έναν τέτοιο προσανατολισμό και η αποδόμηση της αγροτικής κοινωνίας θα συνεχιστεί.
Οι κατηγορίες προϊόντων
Το αγροτικό καλάθι ανά Περιφέρεια, σύμφωνα με την πρόταση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, περιλαμβάνει τρεις «κατηγορίες» προϊόντων: Προϊόντα με εξαγωγικό προσανατολισμό, προϊόντα που αναδεικνύουν την ταυτότητα κάθε περιοχής και προϊόντα που καλύπτουν τις επισιτιστικές ανάγκες της χώρας. Σε ότι αφορά τη διατροφική αυτάρκεια, θέση στο καλάθι πρέπει να έχουν ΟΛΑ τα προϊόντα που παράγονται στην Περιφέρεια και καταναλώνονται εντός των ορίων της. Ακόμη πιο σημαντικό, είναι να εφαρμοστεί αυτό το σύστημα σε πιο τοπική κλίμακα και ιδιαίτερα σε επίπεδο Δήμου ή, ενδεχομένως, και με κάποιο άλλο κριτήριο (π.χ. απόσταση παραγωγής από το σημείο πώλησης). Η «τοπικότητα» παραγωγής και κατανάλωσης αποτελεί τη βάση της διατροφικής αυτάρκειας και ασφάλειας. Το «ντόπιο» προϊόν, που καταναλώνεται κοντά στον τόπο παραγωγής του (χωριό, πόλη, γεωγραφική περιοχή), αποτελεί μια παραδοσιακή άτυπη μορφή «πιστοποίησης», συμβάλει στην ενίσχυση της τοπικής οικονομίας και διαθέτει επιπλέον πλεονεκτήματα:
- Επιβαρύνει ελάχιστα το περιβάλλον με ρύπους από τη μεταφορά
- Είναι πιο φρέσκο, με λιγότερα συντηρητικά και λιγότερες αλλοιώσεις από μεταφορά και αποθήκευση
- Ο παραγωγός δεν είναι απρόσωπος - ο καθένας μπορεί να τον ελέγξει
Το τοπικό προϊόν επίσης (θα έπρεπε να) είναι φθηνότερο, αφού έχει λιγότερα έξοδα και απώλειες μεταφοράς, φορτοεκφόρτωσης και τυποποίησης.
Βασικές προϋποθέσεις εφαρμογής της πιστοποίησης
Είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί ένα αξιόπιστο και δωρεάν για τους παραγωγούς σύστημα πιστοποίησης και χορήγησης «σημάτων» που να σχετίζεται με τα προϊόντα του «καλαθιού» της Περιφέρειας.
Κατά τη διαδικασία δημιουργίας σήματος και πιστοποίησης, πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη τα παρακάτω:
1. Η βιολογική Γεωργία και κτηνοτροφία, ως η πλέον υπεύθυνη περιβαλλοντικά και κοινωνικά μέθοδος, πρέπει πάντα να έχει προνομιακή θέση σε κάθε πολιτική προώθησης προϊόντων (συνεπώς και στο «καλάθι»). Όποια και να είναι η τελική μορφή προώθησης, πιστοποίησης και «σήμανσης» ενός προϊόντος ως «επώνυμο», παραδοσιακό ή τοπικό, δεν πρέπει να υποκαταστήσει με οποιοδήποτε έμμεσο τρόπο την παράλληλη πιστοποίησή του ως βιολογικό. Παράλληλα, θα πρέπει να αποκλειστούν πολιτικές προώθησης γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στην Περιφέρεια.
2. Οι παραδοσιακές και ντόπιες ποικιλίες, καλλιέργειες και εκτροφές πρέπει να αποτελούν το βασικό υλικό της πιστοποίησης κάθε προϊόντος «ταυτότητας». Αυτό χρειάζεται, όχι μόνο για την προστασία της αγροτικής ποικιλότητας αλλά και για την κατοχύρωση αυτών των προϊόντων. Για παράδειγμα, τα τυροκομικά προϊόντα «ταυτότητας» πρέπει να παράγονται από το γάλα των παραδοσιακών φυλών με τις οποίες διαμορφώθηκαν και όχι από οποιοδήποτε γάλα
3. Ξεχωριστή θέση πρέπει να έχουν προϊόντα ή ομάδες προϊόντων που προέρχονται από καλλιέργεια, κτηνοτροφία, αλιεία ή συλλογή στη φύση σε «πιστοποιημένης» φυσικής αξίας περιοχές και συγκεκριμένα σε περιοχές του Δικτύου Natura-2000, Εθνικούς Δρυμούς, περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλους αλλά και αγροτικές περιοχής υψηλής φυσικής αξίας. Με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό, οι καταναλωτές να αναγνωρίζουν αυτά τα προϊόντα ως ποιοτικά, ασφαλή και πιστεύουν ότι αγοράζοντάς τα συμβάλουν στην προστασία των περιοχών αυτών.
4. Οι διαδικασίες πιστοποίησης οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη την προστασία του καλλιεργήσιμου εδάφους από ρύπανση, διάβρωση και εξάντληση, την οικονομία στην κατανάλωση νερού, καθώς και τη βιωσιμότητα του φυσικού οικοσυστήματος στο οποίο εντάσσεται. Για δασικά προϊόντα, προϊόντα που συλλέγονται από τη φύση και αλιεύματα, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η αειφορική βάση της κάθε κάρπωσης. Πρέπει να αποφευχθεί η αδιάκριτη εντατικοποίηση της παραγωγής που ρίχνει τις τιμές και εξαντλεί τους φυσικούς πόρους.
5. Τέλος, θετική θα ήταν η αναγνώριση της ταυτότητας συγκεκριμένων συνταγών, γευμάτων ή, γενικότερα, των παραδοσιακών διατροφικών συνηθειών συγκεκριμένων περιοχών.
Βασικές υποστηρικτικές δράσεις
Απαιτούνται βασικές παρεμβάσεις στην αγορά και άλλες υποστηρικτικές δράσεις όπως:
1. Στήριξη υγιούς, οργανωμένου και αποτελεσματικού συνεταιριστικού κινήματος (κάτι που απαιτεί θαρραλέα ρήξη με πρακτικές του παρελθόντος) και άλλων πρωτοβουλιών όπως Οργανώσεις Παραγωγών και Γυναικείοι Συνεταιρισμοί και διευκόλυνσή τους για τοπική διάθεση των προϊόντων (π.χ. πάγκοι τοπικών προϊόντων, λαϊκές, διανομή πόρτα – πόρτα, παραγγελίες μέσω διαδικτύου). Ακόμη και στοιχειώδεις κινήσεις με σκοπό τη μείωση κόστους παραγωγής (μείωση ΦΠΑ σε κάποια βασικά αναλώσιμα – εξοπλισμό) και τη στήριξη της λαϊκής αγοράς («ταμειακές») θα είχαν άμεσα έμπρακτα αποτελέσματα. Η στήριξη των προσπαθειών διάθεσης προϊόντων απευθείας από τους παραγωγούς πρέπει να είναι διαρκής - ιδιαίτερα όταν τα μέτρα αποδώσουν και αναπόφευκτα γνωρίσουν την αντίδραση των μεγάλων αλυσίδων λιανεμπορίου.
2. Στήριξη όσων παραγωγών έχουν έμπρακτα ενσωματώσει στην επαγγελματική τους δραστηριότητα αρχές της τοπικότητας, της αειφορίας, της παράδοσης και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Οι παραγωγοί βιολογικών προϊόντων, όσοι διατηρούν παραδοσιακές ποικιλίες και εκτροφές, οι κινήσεις διατήρησης ντόπιων σπόρων, τα δίκτυα ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών έχουν, στο σύνολό τους, αποδείξει ότι υπερασπίζονται την αυθεντικότητα του ελληνικού μεσογειακού αγροδιατροφικού προτύπου. Η διευκόλυνση αυτών των δομών θα έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη για τη στήριξη της ποιότητας και της ποικιλίας της παραδοσιακής ελληνικής αγροτικής παραγωγής.
3. Συνολική περιφερειακή «εκστρατεία» για εντοπισμό, καταγραφή, διατήρηση, ανάδειξη και ανάπτυξη όλων των ντόπιων ποικιλιών και φυλών της αγρο-βιοποικιλότητας. Πολλές από αυτές βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαφάνισης ή διατηρούνται «ξεχασμένες» σε κάποιες περιοχές και η ανεύρεσή τους είναι αμεση προτεραιότητα και πρέπει να προηγηθεί κάθε πιστοποίησης προϊόντων «ταυτότητας». Αυτή η εκστρατεία πρέπει να γίνει σε συνεργασία με πολίτες και κοινωνικούς φορείς και κινήσεις (π.χ. δίκτυα ανταλλαγής σπόρων), σχολεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα κ.λπ.
4. Στήριξη των διευθύνσεων Γεωργίας και άλλων δομών που υπάρχουν στην Περιφέρεια. Αξιοποίηση του γεωτεχνικού δυναμικού της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, το οποίο διαθέτει προσόντα και ειδική γνώση σε ότι αφορά τα τοπικά χαρακτηριστικά της παραγωγής.
5. Ανάδειξη της ταυτότητας παραδοσιακών αγροτικών δραστηριοτήτων
6. Στήριξη της ελεύθερης τοπικής διακίνησης και διάθεσης των προϊόντων από τους παραγωγούς χωρίς τυποποίηση. Η τυποποίηση νωπών προϊόντων, μολονότι μπορεί να εμπεριέχει κάποια θετικά στοιχεία υπεράσπισης των συμφερόντων των παραγωγών, στην ουσία δεν ευνοεί τα βιολογικά προϊόντα (και σε μεγάλο ποσοστό, τα παραδοσιακά) τα οποία δεν έχουν πάντα σταθερό, σχήμα μέγεθος κ.λπ.
Βασικές προϋποθέσεις για το διατροφικό μοντέλο
Για την προώθηση ενός αειφόρου προτύπου κατανάλωσης και ενός αγροδιατροφικού μοντέλου που να στηρίζεται στην παραγωγή της Περιφέρειας είναι απαραίτητες οι καλά οργανωμένες δράσεις ενημέρωσης των πολιτών – καταναλωτών. Σε αυτές τις δράσεις είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη τα παρακάτω:
1. Η προώθηση της παραδοσιακής ελληνικής μεσογειακής διατροφής απαιτεί μείωση κατανάλωσης κρέατος. Η μείωση κατανάλωσης κρέατος έχει πολλαπλές θετικές επιπτώσεις στην υγεία, στην χρήση φυσικών πόρων (ιδιαίτερα ελάττωση κατανάλωσης νερού και ενέργειας), στις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Αποδεσμεύει μεγάλες εκτάσεις όπου καλλιεργούνται ζωοτροφές (καλαμπόκι, μηδική) που δαπανούν πόρους και αποτελούν παραδοσιακά την οδό εισόδου γενετικά τροποποιημένων ποικιλιών. Η τοποθέτηση του κρέατος στη σωστή θέση του παραδοσιακού ελληνικού διαιτολογίου θα έχει επιπτώσεις μόνο στις εισαγωγές κρέατος και όχι στην τοπική κτηνοτροφία.
2. Η διατροφή που βασίζεται σε ποιοτικά, ασφαλή και τοπικά προϊόντα, όπως και σε προϊόντα ταυτότητας, έχει έντονη εποχικότητα. Γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, αλιεύματα και προϊόντα που προέρχονται από συλλογή στη φύση, είναι πάντα ποιοτικότερα και ασφαλέστερα όταν καταναλώνονται «στην εποχή τους». Η στροφή του καταναλωτή προς τα εποχικά προϊόντα στηρίζει την τοπική παραγωγή.
3. Η συνολικά αλλαγή της καταναλωτικής συμπεριφοράς των πολιτών απαιτεί εκστρατεία ενημέρωσης για το σύνολο των οφελών από την προτίμηση στα τοπικά προϊόντα και τα προϊόντα «ταυτότητας» με συνεργασία πολλών φορέων όπως σύλλογοι, σχολεία κ.λπ. Ειδικά για τα σχολεία αυτό περιλαμβάνει τη διανομή όχι απλά ελληνικών αλλά τοπικών προϊόντων, πρωτίστως βιολογικών.
4. Βασικό στοιχείο ανάδειξης πρέπει να είναι όχι μόνο η ποιότητα και ασφάλεια των προϊόντων αυτών αλλά και τα πολλαπλασιαστικά οφέλη από την επιλογή τους:
- επιλέγοντας τοπικό προϊόν περιορίζουμε τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου,
- αγοράζοντας τοπικό προϊόν ή προϊόν ταυτότητας ενισχύουμε την τοπική οικονομία,
- αγοράζοντας βιολογικό προϊόν αποτρέπουμε τη χημική ρύπανση του περιβάλλοντος,
- προτιμώντας προϊόν από προστατευόμενη περιοχή συμμετέχουμε στην προστασία της,
- στηρίζοντας ένα προϊόν ταυτότητας συμβάλουμε στη διατήρηση γενετικού υλικού που μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμο στο μέλλον κ.ο.κ.
Τέτοιου τύπου καμπάνια μπορεί να έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Προϋπόθεση είναι η συστηματική ενημέρωση ώστε να γίνουν ευρέως αναγνωρίσιμα από τους πολίτες όλα τα συστήματα πιστοποίησης και τα ανάλογα σήματα.
Θεωρούμε ότι η Περιφέρεια πρέπει να προχωρήσει σε δικά της προγράμματα ενίσχυσης των παραγωγών και στην δημιουργία υπηρεσιών που θα μπορούν να αναλαμβάνουν να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους ώστε να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη της παραγωγής σύμφωνα με τα συμφέροντα των αγροτών προστατεύοντας ταυτόχρονα το περιβάλλον.
Συνοψίζοντας
Προσανατολίζουμε την παραγωγή με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας, ζητάμε ενίσχυση του τοπικού χαρακτήρα και πριμοδότηση των συλλογικών δράσεων στον αγροτικό τομέα
Διεκδικούμε:
• ουσιαστική και με κάθε τρόπο ενίσχυση της κτηνοτροφίας, ελαιοκομίας, αλιείας, δασοπονίας, των καλλιεργειών με έμφαση την βιοποικιλότητα, την διάσωση, αναπαραγωγή και διάδοση των παραδοσιακών σπόρων και ποικιλιών, στην ποιότητα και τα παραδοσιακά προϊόντα, στην βιολογική γεωργία.
• προτεραιότητα στην απαράμιλλη και διαχρονική αξία του φυσικού πλούτου και την τεχνογνωσία αιώνων.
προτείνουμε συνέργεια μέτρων στην αγροτική πολιτική
• Αναδιαρθρώσεις, προώθηση για τοπικά προϊόντα προέλευσης και ποιότητας
• Δωρεάν πιστοποίηση για βιολογικές ή ολοκληρωμένες καλλιέργειες
• Αναζήτηση –δημιουργία τοπικών περιφερειακών αγορών π.χ. σε Δομοκό, Κωπαΐδα, Στυλίδα
• Ενίσχυση συνεταιρισμών και ομάδων για καθετοποιημένη παραγωγή, διακίνηση, προώθηση
• Εφαρμογή προγραμμάτων αειφορικής γεωργίας και εξοικονόμησης υδατικών πόρων, ενέργειας, αγροχημικών κλπ
• Προώθηση αναδασμών, παράλληλων έργων (αποστραγγιστικά, οδοποιία κλπ), κλειστά –αυτοματοποιημένα αρδευτικά συστήματα, έργα διαχείρισης υδάτων
• Χρήσεις γης για διασφάλιση της γεωργικής γης υψηλής παραγωγικότητας, ως μη ανανεώσιμου πόρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου