Λαμία: Δύο χρόνια θητείας της σημερινής δημοτικής αρχής

 Του Στέφανου Σταμέλλου

Κλείνουν δύο χρόνια θητείας της σημερινής δημοτικής αρχής. Ο χρόνος είναι αρκετός για να φανούν και να κριθούν τα σχέδια, τα προγράμματα, οι πρακτικές και τα όποια αποτελέσματα.

Χωρίς πολλές περιστροφές, ο Δήμος Λαμίας, μέσα στη δίνη της συνεχιζόμενης κρίσης, ασφυκτιά από την έλλειψη ενός συγκεκριμένου οράματος. Η ηγεσία του Δήμου, ως αποτελούμενη κι αυτή από εκπροσώπους - πρώην και νυν - του πολιτικού συστήματος, που έφερε τη χώρα και την κοινωνία στην κατάσταση που βιώνουμε, αποδεικνύεται τελικά ότι δεν μπορεί να απαντήσει στις ανάγκες του σήμερα. Δεν μπορεί να ξεπεράσει το παραδοσιακό συντηρητικό μοντέλο του δημαρχοκεντρισμού, των μηχανισμών και των αόρατων συμβούλων. Δεν είναι σε θέση, παρά τις όποιες ελπίδες που καλλιέργησε, να υπερβεί το πελατειακό, ψηφοθηρικό σύστημα, με αποτέλεσμα, ενώ η κοινωνία ζητούσε και ζητάει αλλαγές, τίποτα να μην

αλλάζει.

Η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου επιλέγει να καθορίζει τις πρακτικές και τις αποφάσεις της - με κάποια προσχήματα εννοείται - με βάση τις αρχές της μίζερης κυβερνητικής πολιτικής στην αυτοδιοίκηση. Ο ρόλος του Δημάρχου και της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου συνεχίζει να είναι ο ρόλος του «ήπιου διαμεσολαβητή» ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και την τοπική κοινωνία∙ ένας ρόλος συνεπικουρικός στις πολιτικές ιδιωτικοποίησης των φιλέτων της αυτοδιοίκησης, στα πλαίσια του φιλελεύθερου μοντέλου της οικονομίας. Με αποτέλεσμα, η κρατικοδίαιτη «ιδιωτική πρωτοβουλία», στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού, να εδραιώνεται σταθερά.

Η ηγεσία της Δημοτικής Αρχής δεν δείχνει ότι θέλει να προωθήσει την ανάδειξη ενός σύγχρονου δήμου για να βελτιώσει τη δράση του με βάση τις σημερινές ανάγκες, τη συγκυρία και τα τοπικά χαρακτηριστικά. Αυτό διευκολύνει τα όποια σχέδια για τη συνεχή συρρίκνωση της αυτοδιοίκησης με τη συνεχή μείωση του μόνιμου προσωπικού, με την υποβάθμιση των υπηρεσιών και των λειτουργιών, χωρίς αξιολόγηση των ίδιων των υπηρεσιών και των στελεχών.

Οι έννοιες της συμμετοχής, της δημοκρατίας και της διαφάνειας, συνεχίζουν να αποτελούν το ζητούμενο. Ο Δήμαρχος και οι συνεργάτες του συνεχίζουν την παράλογη αντίληψη της προηγούμενης δημοτικής αρχής, του διαχωρισμού των πολιτών σε δύο κατηγορίες: σ’ αυτούς που πρέπει να διοικούν, με την «αλαζονεία» του 32,4%, και σ’ αυτούς που πρέπει να διοικούνται!

Εξετάζοντας μια - μια τις πλευρές της καθημερινότητας του δημότη, διαπιστώνουμε τα ουσιαστικά και σοβαρά ελλείμματα του Δήμου. Η ολοκληρωμένη διαχείριση των αποβλήτων, η ανεξέλεγκτη εναπόθεση των οικοδομικών μπαζών, οι παιδικές χαρές, η διαχείριση των ελεύθερων χώρων και τα τραπεζοκαθίσματα, η κυκλοφορία πεζών και οχημάτων, η ηχορύπανση και η αφισορύπανση, η κατάσταση των στεγάστρων των στάσεων του αστικού και η αισθητική της πόλης, το πράσινο, η ποιότητα του πρασίνου και τα δέντρα, η κατάσταση των αθλητικών χώρων, είναι μερικές από αυτές.

Τα μεγάλα ζητήματα του Πανεπιστημίου, της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας, του ΧΥΤΑ και του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦΟΔΣΑ) Στερεάς, η μετεγκατάσταση των ρομά, το θέμα των Ιαματικών Πηγών, ο Σπερχειός, ο Μαλιακός, η Οίτη και τα μεταλλεία, ο Ηρακλής και η ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, είναι θέματα που δεν αντιμετωπίζονται, δεν συζητούνται συλλογικά και χρονίζουν, για ένα δήμο που θέλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή.

Προβλήματα δεκαετιών παραμένουν, όπως: η λειτουργία του ΧΑΔΟ/ΧΥΤΑ (κατά τον προηγούμενο Δήμαρχο…), τα περιαστικά άλση, ο Ξηριάς, ο Λόφος Μιχαήλ και Γαβριήλ, αλλά και καινούργια μικρότερα, ίσως, όπως:

- η καταγραφή, αποτύπωση και αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δήμου

- ο κανονισμός άρδευσης

- ο κανονισμός αθλητικών χώρων

- η πιστοποίηση και λειτουργία των παιδικών χαρών

- η λειτουργία της δημοτικής αστυνομίας

- το οικονομικό σκάνδαλο στο ΔΗΠΕΘΕΡ και ο έλεγχος των πρώην ΝΠΔΔ

- η λειτουργία των δημοτικών αποχωρητηρίων

- η μείωση των δημοτικών τελών,

- η είσπραξη των οφειλών Παρελθόντων Οικονομικών Ετών

Λέγαμε πάντα πως αυτό το μοντέλο διαχείρισης της αυτοδιοίκησης, το απαρχαιωμένο μοντέλο του δημαρχοκεντρισμού, αποδεικνύεται από τα πράγματα ότι είναι αναποτελεσματικό, δεν έχει να δώσει κάτι καινούργιο και έχει φθάσει στα όρια του. Εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι διανύουμε μια «νέα εποχή», στην οποία χρειαζόμαστε μια άλλη πολιτική δημοτικής «διαχείρισης» και λειτουργίας, ένα άλλο μοντέλο, με σημαντικό ρόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας, την κοινωνική αλληλεγγύη και το σεβασμό στο περιβάλλον και με έμφαση στη διαφάνεια, τον έλεγχο και τη συμμετοχή.

Η αυτοδιοίκηση είναι κατεξοχήν χώρος διαλόγου, συγκλίσεων και συνθέσεων. Είναι κατεξοχήν λαϊκός θεσμός που στις κρίσιμες στιγμές και εποχές για την κοινωνία, όπως αυτή που διανύουμε, έχει - και πρέπει - να παίξει σημαντικό ρόλο και να φέρει σε πέρας ιστορικές ευθύνες. Τα δύο αυτά χρόνια της θητείας της δημοτικής αρχής δείχνουν ότι ο δήμος της Λαμίας, σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο, «κακόπεσε» σε χέρια κατώτερα των περιστάσεων.

Λαμία, 30/8/2016