Νέο χιονοδρομικό στη Δαύλεια από το Δήμο Λιβαδειάς;

Στο Δήμο Λιβαδειάς αναστήθηκε, εν μέσω κρίσης, ένα παλιό σχέδιο για τη δημιουργία ενός νέου χιονοδρομικού κέντρου στον Παρνασσό στη Δαύλεια, στη θέση Ακρινό.

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λεβαδέων της 18 Φεβρουαρίου 2015 εγκρίθηκε η διάθεση ποσού από την κατανομή των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων για κάλυψη έργων και επενδυτικών δραστηριοτήτων, μεταξύ των οποίων και τα:

- «τροποποίηση του προϋπολογισμού Γεωλογική μελέτη για το έργο πρόσβασης του νέου Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού στην ευρύτερη περιοχή της θέσης ΑΚΡΙΝΟ  4.120,44 €» και

- «Συγκοινωνιακή προκαταρκτική μελέτη για το έργο πρόσβασης του νέου Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού στην ευρύτερη περιοχή της θέσης ΑΚΡΙΝΟ  12.987,06 €»

Δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς τι

πάνε να κάνουν. Οι πλαγιές στο Ακρινό και στα Μαύρα Λιθάρια έχουν ανατολικό προσανατολισμό με μεγάλες κλίσεις και χιονοστιβάδες, που σαρώνουν ανελλιπώς τις πλαγιές μέχρι το δάσος (και μέσα στο δάσος) πάνω από τη Μονή Ιερουσαλήμ. Παλιότερα μάλιστα ακούγονταν απόψεις να συνδεθεί το νέο αυτό Χιονοδρομικό Κέντρο και με το Χιονοδρομικό Κέντρο του Παρνασσού. Αυτό σημαίνει ένα λιφτ που θα ξεκινάει από τα Μαύρα Λιθάρια, θα περνάει από τον Τσάρκο, την Τουμπόραχη και θα καταλήγει στο Χιονοδρομικό στα Κελάρια. Επιτρέπεται άραγε από το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό, η δημιουργία νέου χιονοδρομικού κέντρου στην περιοχή του Παρνασσού; Αν αυτό προχωρήσει, θα αφήσει τα σημάδια του σε ένα σχετικά ανέγγιχτο κομμάτι του Παρνασσού.

Είναι το λιγότερο ανόητο να μιλάμε σήμερα για νέα χιονοδρομικά σε περίοδο κλιματικής αλλαγής και ενώ ξέρουμε πως η περίοδος χιονόπτωσης στο συγκεκριμένο βουνό και υψόμετρο είναι πολύ μικρή. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει μελέτη σκοπιμότητας και οικονομικής βιωσιμότητας αυτού που σκέφτονται να κάνουν ∙ γιατί αυτό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως Χιονοδρομικό Κέντρο. Για να κατασκευαστεί ένα χιονοδρομικό κέντρο χρειάζεται διάνοιξη χιλιομέτρων ασφαλτόδρομων σε δασικές ή αλπικές ορεινές ζώνες, κατασκευή κτιρίων σε δεσπόζουσες αλπικές τοποθεσίες, ισοπέδωση πλαγιών για τις πίστες και τέλος, εγκατάσταση πυλώνων (5-15 μέτρων ψηλοί) και συρματόσχοινων για τα lift.

Όσον αφορά την οικονομική βιωσιμότητα,  θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι η χειμερινή περίοδος διαρκεί όλο και λιγότερο - ήδη περιορίζεται στους 3 μήνες - είτε λόγω του φαινομένου της υπερθέρμανσης του πλανήτη, είτε λόγω άλλων μετεωρολογικών φαινομένων, γεγονός που καθιστά αμφίβολη την επιβίωση ενός νέου χιονοδρομικού κέντρου όταν μάλιστα υπάρχει ήδη μεγάλος αριθμός στη χώρα.

Αντίθετα υπάρχουν εναλλακτικές μορφές ήπιου τουρισμού που θα μπορούσε να προσανατολιστεί η περιοχή και που έχουν μικρότερο κόστος κατασκευής και λειτουργίας, δεν επιβαρύνουν το ορεινό οικοσύστημα και αναπτύσσονται καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, όπως για παράδειγμα η αναρρίχηση, η ποδηλασία, το ορειβατικό σκι, η πεζοπορία σε σηματοδοτημένα μονοπάτια, οι παραδοσιακοί οικισμοί, κλπ.

Στέφανος Σταμέλλος

http://www.e-ecology.gr

http://oxi-xionodromika.blogspot.gr/